NOC*Nsf gehandicapte sporter van het jaar 2011

Moet ik daar trots op zijn? Ja, ik ben er trots op! Zoals mijn coach zei: zo een prijs win je niet, je krijgt ‘m. Alle genomineerden hebben in hun sport wat gewonnen, maar alleen eentje in elke categorie ontvangt een Jaap Eden Trofee. Het is al bijzonder om door een vakjury genomineerd te worden, maar het is wel een eer om door alle topsporters van Nederland tot “winnaar” uitgeroepen te worden. Daar mag je inderdaad wel trots op zijn.

Dit jaar kon ik er niet bij zijn omdat de 2.4mR selectie in Florida aan het trainen is ter voorbereiding op de IFDS WK 2012. Die vindt al in januari plaats. Ik was zo blij en trots dat mijn zoon, Sacha (16), het leuk vond om naar het NOS-NOC*Nsf gala te gaan, dat ik ineens mij helemaal niet meer zo schuldig voelde om er niet bij te zijn. Met mijn mobieltje in mijn boot, midden in een trainingsessie heb ik het “live” kunnen volgen. 

Zo maak ik ook kennis met Emile Roemers (fractievoorzitter SP), Nederlander van het jaar 2011. Zijn aankondiging van de winnaar in de categorie “gehandicapte sporter van 2011” was zo doeltreffend, dat de beleidsmakers van het NOS zich heel klein hebben moeten voelen. Hij benadrukte nog eens dat gehandicapte sport en in het bijzonder (gehandicapte) topsport meer aandacht van de media verdient in Nederland. Als de politiek, het volk en de medetopsporters dat al vinden, moet het niet meer lang gaan duren of er ook paralympisch sporten op Studio Sport gezien kan worden, toch?

Met dit blogje wil ik ook zo graag alle lieve mensen waarvan ik felicitaties kreeg bedanken. Zo leuk om van mijn “Delftsche vriendjes”, klimmers en zeilers felicitaties te ontvangen. Jullie maken mij trots op mijn prestaties. En ik ben heel erg trots op mijn zoon Sacha, die mij zo goed vertegenwoordigd heeft op het podium!